Sen ben ve çardak gülleri

Ücra bir Anadolu kasabası
Küçük, unutulmuş, ıssız
Mini mini sokaklar,
Birkaç küçük dükkan
Fark etmek bile imkansız.
Bir zamanlar kocaman bir evrendi
Benim için burası
Sen benim kahramanımdın,
Annem canımın yarısı.

Çardak gülleri sarardı köhne duvarları
Sarı sapsarı çardak gülleri
Ruhumu okşardı baygın kokuları,
Munis birer arkadaştı bakışları
Kıyamazdım koparmaya
Onlar benim sırdaşımdı.

Daha mı parlaktı ne ozaman güneş?
Yağmurlar daha mı bereketliydi?
Şeker daha mı tatlı,?
Sular daha mı serindi?
Yoksa çardak gülleri daha mı sarıydı?
Daha mı keskindi kokuları?

Bir çardak gülleri kalmış o günlerden hatrımda,
Bir de sen baba! ..

Ne kocamandın o zamanlar,
Ne heybetli
Ne cesur
Ne mükemmel
Ne sevgi doluydun…

Kahramanımdın sen benim
Sen bilmezdin ama;
Dünya yıkılsa kurtaracak sendin!
Zekana Ainstain bile yetişemezdi.
Herkül yamağın,
Süpermen çırağın bile olamazdı.
Sen benim kahramanımdın baba!

Ben öyle inanırdım ki sana
Ölüm de bile olsa benimle olacağına
Kocaman ellerinle beni hep koruyacağına
Ben daha şanslıydım diğer çocuklardan
Daha özel,
Daha ayrıcalıklıydım,
Çünkü.;
Ben senin kızındım!
……….

Çardak güllerine bakamıyorum şimdilerde,
Bir düşün parçalanışını hatırlatıyorlar bana.
Ben büyüdüm,
Çardak gülleri soldu.
Ve sen
Sevgimize koşullar koydun.

Ama baba
Kahramanlar koşul koymazdı ki!
Karşılıksız sever, karşılıksız korurlardı
Kahramanlar
Onun için kahraman olurlardı.

Yapma baba!
Sevgimize engeller koyma
Her şeyimle sev beni,
Yine kahramanım ol eskisi gibi,
Canlansın çardak gülleri
Bırak
Canlansın
Ve canıma can katsın o güzelim
ÇARDAK GÜLLERİ.! ...