Sen-Ben Ve Aşk Şiiri - Bünyamin Gerger

Yıldız dolu gök kubbede bir ayna,
Aynada bir baştan bir başa dünya,
Zamansa eskimiş düşünce tarzı,
Ben varım görülen çizgi boyunca.

Sök at dünyaların dar kemendini,
Kendi pencerenden seyret kendini;
Toprak sırılsıklam aşk kaynamakta,
Sökemezsen candan ten ahengini.

Bir sazın tınısı vurduğun telde,
Sardı mı gönlünü,tellerin nerde?
Hani tuvalinde çizdiğin dünya?
İşte, dünyaların tadı o yerde.

Tut , ellerimden tut, al götür beni,
Yalnız güzellikler ve yalnız seni,
Aradığım bahçelerde konakla;
Ve istersen anlat aşk hikâyeni.

Şiirde söz gibi kaybolmalıyız,
En güzel renklere boyanmalıyız;
Sözlerle, renklele buharlaşınca,
Yalınkat tellere ses olmalıyız.

Sen gülsün, ikimiz gül bahçesiyiz,
Canlar can olunca can bekçisiyiz,
Ne gam, kurtulunca etten, kemikten,
Söylenen her dilin son lehçesiyiz..