Sen Ben Onlar Şiiri - Yunus Hüseyni

SEN BEN ONLAR

Çok sevgide zararmış
Zor olan ise ayrılıkmış
Seve seve yok olmakmış
Ben ağlarken
Sen ağlarken
Onlar ağlamazken

Sözleştiğimiz yer vardı.
Ayrılığın onuncu günü
Tekrar buluşacağımız
Ben gitmedim
Sen gelmedin
Onlar bilmedi

Yine su aktı
Yatağını buldu
Döndü dolaştı
Adı ayrılık oldu
Sen gibi
Ben gibi
Onlar anlayamadı

Sahi kim Onlar
Benden ne üstünlüğü var
Senden ne fazlalığı var
Et ve kemikten değiller mi
Sen gibi
Ben gibi
Onlar algılayamadı

Ruh desek, görmüyoruz ki
Kimin ki daha güzel
Benim ki mi
Senin ki mi
Onların ki mi
Onlarda var mı ki
Kim,kime
Neye göre
Ben sevdim
Sen sevdin
Onlar sevemedi

Söz! Söz de zaman gelir
Sözünden döner
Zorluğun ilk kıvrımında
Önemsemez hiç
Ardında kalanı
Yetişmek zorundasındır
Bekler sanma...
Beni
Seni
Onları

Zamanın eritemediği
Nedir bilir misin?
Ben bilmiyorum
Sen biliyor musun?
Onlar düşünebiliyor mu?

Soru bile sorunun içinde
Girdaba kapıldı boğuldu
Söz zamanda, zaman sözde
Ben sende, sen bende
Kaldı...
Onlar hep onlardı
Her devirde
Her yürekte
Her kişide
Her aşkta
Onlar onlardı
Onlar kalacaktı
Sen ve ben
Evet...
Sen ve ben
Onlara özenemedik
Biz olamadık.

Yunus Hüseyni