Sen Ben Oldun Bense Bir Sen

Beraber kurduk o küçücük dünyamızı,
Nice ümit hayal ve çoşku ile...
Yaşadık herşeyi ile yaşayacaklarımızı,
O dünyamıza bir taht kurdun Sen!

Tattık aşkın en güzelini yaşadık birlikte,
Çoşku mu? Hemde fazlasıyladı her ikimizde!
Yaşadık baharı; hayatın en güzel ikliminde
Hayat oldun, hep neşe kattın bize Sen!

Çıkıp bulutlar üstü cennet misal bir ülkeye
Açtık gönlümüzü; yaşadık yalnız bizi, kendimizde
Güneş vursun ne yazar! sığındık hep birbirimize;
Yanıp kavrulan gönlümüzün, gölgesi oldun hep Sen!

Duygu dünyamız çiçek açtı hep mutluluk vardı
Sevda yağmurları her an üstümüze yağardı
Bir gün geldi ne çare! Elde tek kuraklık kaldı!
Çatlayan dudağımıza, bir damla su oldun Sen!

Zorluklar yaşadık, nice engeller, badireler aştık,
Ayrılmadık hep bir umut ile birbirimize sarıldık
Zorlandık! ama asla bu hayata yılmadık!
Acılara, gülerek geçmeyi, öğrettin bana Sen!

Beklenen zaman geldi soğuduk birbirimizden,
Kalbimiz farklı atmaya başladı bir ötekisinden,
Ayrılık türküsü çalmaya başladı ta derinlerden,
Ümitsizlik yaydın! Pes ettin! Yalnız bıraktın beni Sen!

Aydınlığım dönüştü o hüzünlü geceye,
Ben değildim artık hiçbir zaman aynı bende
Ümidi kalmamış yaşamaya, bu yalnız bedende!
Sen ben oldun! Bense bir Sen!