Önce fikirler donuklaşır,
Sonra!
Gök gürültüsü çığlıklar kopar,
Karşılıklı ve de acımasızca.
Aklın berraklığını bulandırır,
Pusuda ki!
Öfke,nefret ve de kin...
Öyle bir kavga başlar ki!
Taraflı olamadığın,
Kör dövüşten bile keskin,
Sevgiler çatışır nedense?
Kirli düşüncelerin yumağında,
Önce hakaretler mayalanır.
Düşmancasına tutum,
Ufukta hazır bekler sevdiğini.
Süratle gelişir bakmışsın ki!
Ayrık otu dediğim ben...
Ya sonra?
Benler savaşı başlar,
Sevgi coğrafyasında.
En keskin sözler tarar karşıyı.
Zalim kılıcını kuşanır ben...
Sözlerden kurşunlar çarpışır havada.
Bel kide tokattan mayınlar döşenir,
Kavga sahasında.
En sır geçmişi ifşa eder,
Kanayan sevgi ve de acımasızca...
Öyle bir dokunuş ki!
Karekteri kemirir,
içten içe sessizce.
Küskünlük bulutları sarar sonra,
Sessizlik eşiğinde beklenir.
İki taraflı çekilmeyle düşer
Gönül savaşları
Ve...Ve...Bir gün
Barış çığlığı kopar
Sevgi cephelerinden
Ortak bir kale kurulur.
Benler yerine bizlerden.
Kayıt Tarihi : 20.2.2007 00:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!