Sen..Ben...İstanbul... Şiiri - Sibel Uygun

Akşamların bir ötesinde, İstanbul´un yosun kokan sularına dalıyor gözlerim.
Dalgalar her kıyıya vuruşunda, sanki senin ismini fısıldıyor kulağıma...
Soğuk rüzgarlar esiyor, yokluğunun gecelerinde.
Yüreğim üşüyor...

Şimdi...
Yanımda olsan, ısıtırdın sıcacık sevginle.
Yanımda olsan, derinlere boş bakmazdı gözlerim.
Yıldızlar daha parlak olurdu seninle...
Yanımda olsan, hiç ağlamazdım.
Yağmurlar yağmazdı İstanbul´un sokaklarına...
Güneş açar, belki gökkuşağı bile belirir, rengarenk sarardı gökyüzünü.
Sokaklar bu kadar sessiz olmazdı, onca kalabalığın içinde.

Sen yoksun ya! Kimseyi duymaz oldum! ..
Konuşmak da bir o kadar zor...
Hangi köşeye baksam, sen varsın...her yer biraz sen kokuyor sanki.
Yüreğim seninle atıyor bu şehirde...yokluğunun her gecesinde...
Sessizlik hüküm sürüyor şimdi, İstabul´un üzerinde...
Ben sensiz...
İstanbul sessiz...
Çok uzaklarda sen, bir o kadar kimsesiz