Yamalı bohça misali yaşıyorduk
Nefes alışverişlerimiz tınısındaydı, adımlarımız
Soluksuzcaydı telaşlarımız
İmece duyguların eseriydik;
Kendimizi kaybettiğimiz.
Ayna misali yapışıyorduk;
Tek bir teşbih yetiyordu, konuk olduğumuz sofralarda.
Aranıyorduk ardından, bu maske kimin diye.
Şimdi mi ?
Sırını kaybetmiş aynalara bakıyoruz, kendimizi bulmaya..
Öztürk Öztürk
Kayıt Tarihi : 25.5.2022 20:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!