Sen, ben, Ankara Şiiri - Sude Taş

Güne başlarken, gözlerimi kapatırken gün sonunda hatırladığım tek şey adın
Sen, hayatı iki kez yaşamak
Ben, yolunda bir yolcu
Bitmek bilmeyen bir hikaye

Düşünürken ‘neden’ sorusunu defalarca
Bulamazken, kaybolurken cevapların içinde
Bu kayboluş, senle ben savaşı artık
Hatta hikayenin sonu

Yolum belki uğrar başka sevdalara
Yolcun olmaktan çıkıp gidince başka kollara
Belki de hayatı iki kez yaşayamasam da
Yarım yaşamaya yeğlerim

Geçtiğimiz yollar, oturduğumuz o bank
Aynı gelmez, değiştik belki de
Üstümde başkasının ceketi otururken aynı bankta
Aklımda sen, ben, Ankara

Kabullenmem lazım aynı değil hiçbir şey
Ne gözlerin aynı bakar bana
Ne ben aynı sarılırım sana
Bir hikayenin sonu yeni bir hikayenin başlangıcı

Kalbimin külleri alevlenince başka sevdada
O bank artık sıradan, geçtiğimiz yollar ışıksız
Ankara artık bizsiz, geceler artık sensiz
Bu yeni benim ve yeni bir hikayenin başlangıcı.