Sen/Ben Şiiri - Murat Tali

hüznün nerede yitmiş sevgili
sararmış yaprakları da yok artık ağaçların
bir kuru dala, birde rüzgara kalmış bedenim
kuşkonmazlara döndü mekansızlığım
ardıç kuşlarını yitirdim
saka ötüşlerini
ve serçe çığlıklarını

Nuh tufanında kurtulan iki canlı gibiydi zaman ve zamansızlık
Biri seni alırken diğer beni götürüyordu
Sen/ben zaman olunca ben/sen zamansızlık oluyordum
Akşamı sen/ben yaptılar ben/sen gündüz oldum.
Gecede yıldızı sen/ben yaptılar gündüze güneş ben/sen oldum.

Yitip giden dalgalardan düştük KAF dağının ardına
Güneşin doğduğu yerde sen battığı yerde ben vardım

Ne dün ne de önceki gün GÜN doğmadı.
Tıpkı doğmayan/doğamayan diğer günler gibi