Kapattım ışıklarını bir bir odalarımın
Bir bulut çöktüğünde odama
Gözlerinin karasından
Diziliverdi bir tespih gibi
Yüreğimin sana ait kareleri:
Sen-ben, sen-ben, sen-ben…
Sonra gözlerin bir sıradağ oldu duvarda,
Kirpiklerinse birer parmaklık.
Tam da bırakmışken kendimi eteklerine
Bir karesine takılıp kalmışım:
Erimiş tırnaklarım parmaklarımda
Umutsa gözlerimde
Bakakalmışım arkandan, giderken bensizliğe
Sen-ben, …-ben, …-ben, …- ben…
Kayıt Tarihi : 3.1.2006 22:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!