Sen Bana Mezar Olmadan Önce

Bir umudun türküleştirilmiş haline saklamıştım seni.
Her çagrışımda aşıklar olacagın belliydi.
Böyle umuyordum, böylebiliyordum.
Sen ona yar olmadan önce...

Bir gülün yapraklarına sarmıştım seni.
Umuyordumki her koklayışımda ordan çıkacak ve bana sarılacaktın.
Böyle bekliyordum böyle seviyordum seni.
Sen bülbüle diyar olmadan önce.

Henüz bir çiçek açmış bir agaçtan farksız sevmiştim seni.
Senden bekledigim bir damla sevgiydi.
Böyle istiyordum böyle biliyordum,
Sen sevgime mezar olmadan önce.

Bir güvercin kadar hür hissadiyordum kendimi,
Şimdi ise bir güvercin kadar yalnız! ! !
Hayallerimden başka birşey yok yanımda,
Ve bıraktıgnı anılardan.

Herşey öyle yankılanırken beynimde,
Sen gittin Anlıyormusun;
^^Git-tin^^

Bir zamanlar ışık olan umutlarımıyıkıp gittin.
Bir zamanlar sadecessenin için sakladıgım sevgime;
Son veripte gittin.
Bir zamanlar sadece senin yer aldıgın düşüncelerimi;
Katledip gittin.

Ne yapayım gittin işte gittin,
Şimdi umutsuzum, şimdi ümitsizim! ! !
Artık ümit türkümü çagıramıyorum,
Artık o gülü koklayamıyorum.

Artık seni sevemiyorum;
Sen bana mezar olmadan önce...