Sen Bana Kal Demedinki

Yüreğinden geçirdiklerini,dilinde söyleyebilseydi eğer,
Küçücük bir umut kelimesi, sana koşmama yeterdi.
Sustun..karanlıktı susuşların..sensizliğe sürgün ettin;
Seni benden etmedi,beni senden etti lal oluşun.
Gururundan daha kolaydı beni yıkmak.
Hadi! şimdi konuş..gel de geleyim.
Sen yüreğimdekileri biliyorsun ama senin yüreğin;
Gel derken git, git derken gel mi diyor ben nereden bileyim.
Dümdüz söyle, sade ve yalın..ya gel de, yada git.
Ne vedalarım işe yaradı seni unutmaya,
Nede son deyişlerim.
Kal diyen de olmadı ki;
Başka çarem yoktu gitmek zorundaydım.
Çok acıydı nerede olduğumu bilememek.
Yada içindeki yerimi.
İşte bu yüzdendi, çaresizce gitmek isteyişim.
Veda edemiyorum görmüyormusun.
Gidiyorum derken..nasıl sana koştuğumu bilmiyormusun.
Dönemem..istenmediğim yürekte kalamam artık.
Bu yüzden..sesini duymak,elini hissetmek
Ve ardıma bakmak istemiyorum.
Git..ve bir daha dönme dediğini,
Duymamak için gidiyorum.
Seni çok sevdi bu yürek..öyle böyle değil.
Yalnızca bunu bilmeni istiyorum.
Dilin varıpta kal dermisin yada gücün yetermi durdurmaya.
Hani..ölümüne sevmek dediğin böyle bir şey olmalı.
Çaresiz kalmışsa bir yürek..susmalı
Sevildiğimi bilseydim..canım yanmazdı bu kadar.
Bitmek değil aslında bu veda sakın! ..üzülme
Ben ölene dek sende kalmaya gidiyorum.
Çünkü ben seni çooookkkk................
Ama neyse bir faydası yok artık..şimdi ben
Susarak....sana gidiyorum.