Sen bana hayat veren

bir yandan yalnızlığıma bir yandan haysiyetsiz fertlerin şerrine
yenik düştüm inatla umudun peşinden koşarken
geçmişin tozunu pişmanlıklarımla
devasa bir ağırlık gibi hissederken
ve
gözlerime duman gibi perde çekerken
sen geldin
kaderimin son istasyonunda

adın gibi hamd olsun
en büyük şefaat makamı diyorlar.
hissedercesine gökyüzüne çıkıyorum
her defasında

ellerim ellerine kenetlenince şekilleniyor düşlerim
yine hayaller kuruyorum,
sev diyor içimde bir ses
küçük mutluluklar büyük haz veriyor

bir muamma saklanmış gönül kafesimde
ya bedbaht olursam sen gönlüme dokunduğunda!
bir yandan vicdan azabı çırpınır sinemde
bir yandan mesut ve bahtiyar oluyorum
o parlayan gözlerinde….

sen bana yeniden hayat veren
Ve
verdiğin buselerin içinde muhafaza ediyorum
umudumu