Sen bana beklemeyi öğrettin

Sen bana sevmeyi değil beklemeyi öğrettin
Zaten sevmeyi biliyordum ben
Ve seni arıyordum bunca yıl

Sen bana özlemeyi öğrettin
Zaten yoksun olduğum tek şeymiş varlığın

Sen bana gülmeyi değil ağlamayı öğrettin
Zaten gülüyordum yalandan da olsa
Bir çocuğun yalancı emzikle avunması gibi

Sen bana unutmamayı öğrettin
Zaten unutuyordum zoraki mutlulukları

Sen bana gidememeyi öğrettin
Zaten gitmiştim ben nice acı ülkesinden

Sen bana ümidetmeyi öğrettin
Zaten ümitsizdim ben severken hem sevilmekten

Sen bana beklemeyi,özlemeyi,unutmamayı ağlamayı,gidememeyi,ümidetmeyi öğrettin
Bekliyorum,özlüyorum, ağlıyorum, gidemiyorum, dünyadan çok öteye ümidediyorum...