Sen bana bakma Şiiri - Cafer Yılmaz

Sen bana bakma, ben böyle yaşarım sevdayı.
Hep uzak ama hep derin.
Nasıl olmasın bende;
Küçüklüğümden beri radyoda çalan özlem türküleri ile büyüdüm.
Kavun içi, sarı, mavi saman kağıtlarına basılı türkü sözlerı satan bir adam,
Boynunda eskiden kalma bir teyp...
Teypteki amcanın seside hüzün kokardı, özlem kokardı,
Sokak da hüzün kokardı, özlem kokardı.
Sokak sakınleri de kağıttaki özlemi, parayla satın alırdı...
Delilik işte...özlemi parayla satın alan bir sokakta büyüdüm ben.

Sen bana bakma ben böyle yaşarım sevdayı.
Hep uzak ama hep derin.
Kedinin kasabın etine aşık olması gibi.
Bakmak serbest...Dokunmak yasak...
Ne zaman kıllanmaya başladık
Mahalle de kıllanmaya başlamıştı.
Bir gecede ihtilal olmuş,
Daha dün evcilik oynadığımız kızlar
Bir gece de bize yasak olmuştu.
Kasabın kedisi gibi...Uzaktan çaktırmadan bakmak serbest, dokunmak yasak...

Sen bana bakma ben böyle yaşarım sevdayı.
Hep uzak ama hep derin.
Potansiyel eş adayları bir gecede bacımız,
Mahallenin namusu, başımızda tacımız.
Senin anlayacağın yaptığımız bekçilik.
Arta kalan zamanlarda kendimizi kitaplara gömerdik.
Kitaplarla yattık, kitaplarla seviştik.
Sonradan o kitapları da elimizden aldılar ya neyse..!

Sen bana bakma ben böyle yaşarım sevdayı.
Hep uzak ama hep derin.
Neden olmasın ki, bıyıklarımın yeni terlediği gün öğrendik
Sevgini içinde saklamayı...
Yasak bir kitap gibi tozlu raflara salmayı...
Adlarını hatırlamadığım nicelerini
Hayatın satır aralarında bir figüran gibi bıraktık...
Hele bir duyulsun...Hele bir de annem duysun...
Maazallah..! Onun oğlu okuyacaktı...
Okumasına okudu be annem....Okumasına okudu da,
Hayatta bir tek derse devamsızlıktan sınıfta kaldı.

Sen bana bakma ben böyle yaşarım sevdayı.
Hep uzak ama hep derin.
Her şeyin yolu sevgiden geçer, bilirim.
Allah sevgisi,
İnsan sevgisi,
Hayvan sevgisi,
Doğa sevgisi...
Öyle bir zamanda öyle bir yerde büyüdüm ki,
Yüreklerde yok hiç birinin esintisi.
Yaratanı cebe,
İnsanları Kabe....
Daha yazardım ya, neyse...

Sen bana bakma ben böyle yaşarım sevdayı.
Hep uzak ama hep derin.
Bilirmisin; sevdalar da doğarmış, ve zamanla büyürmüş.
Büyüdükçe kirlenirmiş.
Büyüdükçe benzermiş diğerlerine.
Benzedikçe sevda dışında her şey olurmuş.
Bu yüzden belki de doğmamış sevdaların peşindeyim.
Hep uzak ama hep derin.

18 Şubat 09 Sydney