Sen Baharsın Şiiri - Müzeyyen Atvur

Geçen bahar pek üzülmüştüm.
Bir demet papatya ıslatamadım
Kütahya çinisine diye.
Acısını çıkartıyorum.
Hiç bu kadar çok çiçeği,
yanaklarından öpmemiştim.
Önce kardelenler,
beyaz mantolarını giyip,
kapımı çaldılar.
Sonra adını bilmediğim bir sürü dostum,
Burnuma yanaşıp,
senin geldiğini söylediler.
Tahta sandalyeme oturup,
Ayaklarımı uzatıyorum Muş ovasına.
Parmaklarımın ucunda,
ince bellerini kıvırıp,
halay çekiyor laleler.
Dalga dalga kızıllığı aralayıp,
gözlerine akıyorum.
Bakışların üşüdü.
Ne çok isterdim,
yakana bir yasemen takmayı
yoksun.
Olsun ne çıkar ki,
Ben bütün çiçeklerle,
baharı demledim gözlerinde.
Yeşilin gürlüğünü yudumluyorum.
Güneş eteklerini toplayıp,
güvercin dağların omuzuna otururken
bir akşamı daha eskitiyorum
yoksun.
Ben yine yıldızların koynunda,
seni sabahlayacağım.