Sen Baharın Müjdesi Şiiri - Emre Türkay

Beyaz badem çiçeklerinden anlardım
Bazen renge bürünür ya pembe
Sen açmazdan önce
Baharın geldiğini adım adım
Leylaklar mora çekince...

Cemreler düşmeye başladığında
İlki havaya
Nefesime nefes katan saçların
Akdeniz gibi efsunlu
Dalgalandığında
Bir balıkçı teknesinde hissedilir
Uçurtmaları uçuran tatlı esinti
Fırfır dönen bir rüzgar gülüyle
Ufukta gün batımı
Mavi bir bisikletle gezinti...
Bahar derdim her adımı..
Kışlara boğulmuş kalbime
Sen düşmeden önce...

Suya düştüğünde ikincisi
Bir haber daha verirdi
Nisan yağmurlarına kavuşan
Okyanusların incisi.
Karlar erimeye başlardı zirvelerde
Ellerimle içince anlardım pınarlardan
Bahar buralarda bir yerlerde.
Gözlerin yoktu o zaman
Gözlerimin görebildiği
Uçsuz bucaksız çağlayanlardan
Kalbime yol bilip akan
En berrak en derinlerde.

Sonunda toprağa kalan
Köklere yuva etmek kendini
Fidanları yeşertip,
Meyveleri olgunlaştıran.
Cemreler bittiğinde anlardım,
Bazen gösterir ya yüzünü güneş
En umulmadık zamanda
Halesine zülüfler dökülü
O ruhumu çepeçevre saran zülüfler
Yüzünü göstermeden önce
Baharın geldiğini adım adım
Köklerime yuva olan kalbin
Kalbime çiçek açmadan önce...