Sen Baharı Bekle Gülüm Şiiri - İsmet Ülker

Üzülme gülüm; varsın ayrılık sevine dursun…
Kavuşamasak da kalbim senindir bunu biliyorsun…
Her seven kavuşaydı, aşk olur muydu bilemeyiz?...
Kavuşup ayrılanlar da var görüyorsun…

Sevip de kavuşamamak eğer ki; kaderse…
Taş olsun bu kalbim, bir başkasını severse;
Alnımıza yazılanları yaşamadan bilemeyiz?...
Hiç düşündün mü, ya kavuştuğumuzda aşkımız biterse?!...

Ben razıyım böyle; seni uzaktan sevmeye…
Ne gereği var ki; bir araya gelmeye…
İstesek de seninle bir arada olamayız biz?...
Yeminim var; dokunumam ki sana, uzun hikaye!...

Ben iklimlerden güz, sen ise; hüzünlü eylül...
Ne kendini, ne de beni üz, benimle solar kalırsın gül...
Yaşanan yılları geri getiremeyiz!...
Sen baharı bekle gülüm; gülşen'in de ötsün bülbül.