Sen Ateşsin Ben Su Şiiri - Nurcan Bingöl

Sen ateşsin alabildiğine yakıcı
Bakışların eritmeye yeter bir demiri bile
Ben nasıl durabilirim karşısında bu ateşin söyle
Savunmasız, çırılçıplak, birikmiş özlemlerimle
Dudağından çıkan her söz yüreğime akarken
Kilit vurduğum kalbimi zorladın birden. Neden?
Tövbe etmiştim oysa aşkla dolu sözlere, yakıcı gözlere
Beni benden eden tutkulu sevişlere
Tövbemi bozacağım seninle gireceğim günahların en büyüğüne
Cehennemde yanmaksa bu yapacağım, yanacağım seninle
Yasaksızca sınırları zorlayarak tutuşacağım alevinle
Sen ateşsin ben su! her çarpışmada küllerimiz karışacak geceye
Yanıp yanıp söneceğiz tenlerimizin her buluşmasında aşkla
Kor gibi yakan aşkın tüm hücrelerime hükmetmişken
Bırakacağım kendimi ateşin kollarına
İçim yanacak belki ama; bedenimin buzları çözülerek akacak damla damla
Su misali eriyeceğim her dokunuşunda
Titreyeceğim her nefeste soluk soluğa kalacağım öpüşlerinde
Gamzende nöbet tutacak nefesim koynunda uykuya daldığımda…