Sen Atatürk Çocuğusun Şiiri - Dinçer Dem ...

Neden ağlıyorsun çocuk
O gözyaşlarını hak ettin mi?
Derdin nedir,
Kavgamı ettin
Yoksa annen baban mı kızdı
Söyle çocuk neden bu gözyaşların

Eviniz nerede,
Yolunumu kaybettin
Ya annen, baban, kardeşlerin yok mu?
Bir sahibin bir tutunacak dalın

Anlaşıldı çocuk anlaşıldı
Kimsen yok,
Evinde yok tabiî ki
Haydi, çocuk tut elimden
Bırakma elimi
Gel şöyle oturalım
Bir çare düşünelim derdine
Düşünelimde bulalım bir çıkar yolunu

Şimdi karnında açtır senin
Önce karnını doyur şu ekmekle
Yanındada birkaç zeytin var
Kusura bakma çocuk olanlar bunlar
Gravyerimiz, istakomuz yok
Sen istakozu gördünmü ki hayatında
Karnını doyurda ondan sonra konuşalım

Kimler düşünecek halini çocuk
Herkesin keyfi yerinde
Kimileri koltuk derdinde
Kimileri daha çok götürme derdinde
Onların derdi senden büyük çocuk
Senin derdin küçük kalır, hiç kalır
Gemileri, fabrikaları senden büyük
Öyleki, neyse çocuk boşver
Fazla konuşturma beni şimdi
Sen bunları anlarmısın ki
Anlıyorsun çocuk
Benden daha iyi anlıyorsun
Sen umutsun,
Sen ışıksın
Sen geleceksin
Sen aydınlıksın çocuk
Geleceğin aydınlığısın

Karnın doydumu
Haydin kalk bir çare bulalım
Sokaklar senin mekânın değil
Sokaklar senin geleceğin olamaz
Sen bunlara layık değilsin
Layık görenler utansın
Onlar utansın, sen boynunu bükme
Onurunla, doğruluğunla
Dik dur

Tut ellerimden sıcak yuvaya gidelim
Geleceğinin kurulacağı sıcak bir yuvaya
Okursunda birgün o makamlara sen gelirsin
Diğer çocuklara umut olursun
Yaşadıklarını hatırlar umut dağıtırsın

Haydi, çocuk aydınlık geleceklere
Mutlu yarınlara,
Umut ışıklarına yolculuğumuz

Aydınlık geleceğe umut ışıklarını saç
Saçki o aydınlıklar büyüsün
Aydınlıklar büyüdükçe
Arkandan temiz insanlar saf saf yürüsün

Umutsun,
Işıksın,
Geleceksin
Aydınlıksın
Karanlıklar seninle yokolacak çocuk
Sen Atatürk çocuğusun