Sen aşkta sabır etmeyi bilemedin

sen aşkta sabır etmeyi bilmedin

ben sana bitmeyecek bir sevgiyle sarıldım
bir gül ol aç gönlümde dedim
sen gülünçe ben hayat bulurdum
gülüm sarmasın solmasın dedim
ben sadece hep sen sen dedim
yastıga başını koyunca hep seni düşündüm
içtigim her sigarada sen diye içime cektim
ömrüm ömrün olsun istedim tek
gecem sen gündüzüm sen 24 saatim sensin
sen işte benim gözümle seni görmedin
sen aşkta sabır etmeyi bilmedin

sen ne bugunu ne yarını aydınlık olarak göremedin
sen bu aşkı kendine ihanet olarak gördün
sevmek yerine bu aşktan kaçmayı tercih ettin
soldurdun bu aşkı ellerinle
hiç umut bırakmadın yarınlarımıza
gözümüzde bıraktın kaldı muradımızı
yarınlarımızı calıp gittin sen
sen aşkı hep acı sandın
bir fırsat vermedin bu sevgiye
kapıları ardı ardına kapatın
sen bu aşkı kendine layık görmedin
cıkmaz sokaga kendini atın
sen aşkta sabır etmeyi bilmedin

ben sevdim sen körebe oynadın benden kaçtın
ne elimden tutmasını bildin
ne de bu aşka saygı gösterdin
başını öne egdin bu aşkı hiç saydın
sana hayatımı adadım bu sevgiyi görebilseydin
seni senden daha çok severdim bir anlayabilseydin
sen benim için bir çicektin seni asla solduramazdım ki
seni hep gökyüzdeki melegim olarak gördüm
sen benim gülümdün sen o gülü soldurdun
sen aşkta sabır etmeyi bilmedin ve gitinnnnnnnnnn

30 Ekim 2014, 06:40 ·

şiir:Mustafa Seven Kalp