Sen artık sonbaharsın,
Biraz yaşlı ve kuru, bir ağaç gibisin..
Dök artık sarı yapraklarını..
Fakat özgürce, yavaş yavaş ve tek tek,
Nihâyet yapraksız kalsan da üzülme..
Her ağaç er geç yaşlanır ve kurur.
Yeter ki zamansız ve acımasız şekilde,
Beline baltayı vurdurma..
Dilim dilim biçilip, kimseye tahta dolap olma..
İlkbahar gibi, sonbahar’ın da resmini yaparlar.
Onun da şu fâni dünyada, bir değeri var.
Tesellî çoktur her mevsimde,
Yeter ki onu gören gözler olsun..
Yaşlı dallarına salıncaklar kur,
Avut hâlâ birilerini..
Gölgen biraz daha azalmış olsa da,
Bırak sırtını sana dayasın yorgun biri..
İyi yaşadın, kötü yaşadın
Az eğlendin, çok eğlendin
Bırak bunları, hepsi mâzide kaldı.
Önemli olan, son demdir..
Rakının bile son yudumu
Bazen ilk yudumundan
Daha güzeldir.
En güzel demlerde kalarak
Bitir ömrünü..
21. 11. 2001
Kayıt Tarihi : 29.3.2009 12:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
