Sen Artık Hiçbirşeyimsin

Acılarımın gözyaşlarıma yakıştırılmış isyanları hesap soruyor..
Günlerce özlenilen, aşk sanılan, aşk kokusu aranan, birkaç saate sığdırılmış sahte sözcükler..
Sorguluyorum şimdi seni, delice sevişimi, tenine dokunamadan özlemle öpüşlerimi...
Tutamadığım ellerin,gözlerime değmeyen gözlerin de silinecek...
Çok uzaklara gidecek, düşüncelerimden firar edeceksin..
Sileceğim ihanetinle kar yağdırdığın duygularımdan ayak izlerini, acımasızca bıraktığın..
Vefasızlığında alev alev yanan yüreğimde ki yangınları söndüreceğim..
Duygu yüklü gemiler çoktan terk ettiler limanlarımı..
Seni, kaderimden silebilme uğraşı içindeyim kıyasıya..
Sana tutsaklığımı azad edeceğim ihanet kafesi yüreğinden..
Bir tükenişin habercisiydi içimdeki masum Martı ların çığlıkları..
Sabrı öğretmiştin, güvenimi çaldın, nefret de senden hatıra kalsın..
Gözlerin hasretim, sözlerin vurgunum du, nasıl da geç kalmışım..
Geç kalışım seviyorum yalanlarına, çocuk gibi kanışıma yanışlarım..
Sen en büyük sevdam....
İçimdeydin, her an aklımda, herşeyimdin, hiç kıyamadığım..
Ve sen, bittin en değerli yerimde..
Senden geriye kalan yıkıntılarım, sancılarım, acılarım, pişmanlıklarım...
Ve sen artık, hiçbirşeyimsin...

6.2.2005 Münih 18:30