Önüm arkam yar.
Aynalar yalnız.
Tek kullanımlık sevgim
açılıp atılmış.
Terler.
Ve sonu olmayan
soğuk terler
fısıldıyor ahmakça.
Mürekkep tükendi ve
kağıt yaralı.
Her değişinde acılarıma
saplanan
hafızam
düşünmeye çalıştıkça
daha bi gaddar.
Yüzüne tükürülmüş er
daha Ali olamamış.
Gözlerim saki bekler
lâkin yağmur
altına geçmelerine izin vermiyor.
Saçı sakalı fırtına.
Ben devrilen direk.
Bir güz sessizliği bizde.
Bulutlar nereden gelir,
neler görmüştür?
Sormaya çekiniyor çiçekler.
İyice çekiyorlar köklerini
toprak anaya.
Sorsalardı
belki küsecek yağmayacak.
Belki de
dört duvar arasında
biriktirdiği göz yaşlarını
salacak üstümüze.
Saçın sakalın nedenini
ben bilmem.
Onları kırkacak
Kaygusuz Abdal da bilmez.
Aşuksa maşuk bilir.
Sahirse geceler bilir.
De bana dost!
Benim derdimi
kim bilir?
Enes Tarık Eslemez
Kayıt Tarihi : 21.6.2021 00:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!