Ben yıkılmayı, yıkılışları silmiştim hayatımdan,
Herşeyimle, herşeyle ve hatta herşeye inat,
Dimdik ayakta duruyordum...
Taki sen çıktın, karşıma....
Çelme taktın hayatıma, düşürdün umutlarımı...
Kurşunladın hayallerimi, geleceğimi denize attın.
Anlayacağın yıktın dağıttın beni...
Sevgini en sade halini sererken ayaklarına,
Sen çamurlu ayaklarla çıktın üstüne...
İzleri kaldı, hataların, yalanların ve ihanetlerin,
Ve şimdi bakıyorum ki yaşam felsefenmiş birşeyleri yakıp yıkmak,
Ne olur ne olmaz...
Sen artık beni sensiz bırak...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta