Sen Annesin Şiiri - İsmail Türkmen

İri göğüslerin, dolgun kalçaların
Uçuşuyor rüzgârda parlak saçların
Bir ürün reklamında satıştasın
Ürün gölgede kalmış gözler sende
Sen ise çocuklardasın annesin,

Büyük şehrin karanlık sokaklarında
İzmarit çeken dudaklar gezinir
Somururcasına bacaklarında teninde
Sana uzanır para alkol kokan nefesinde
Beklide bir serserinin gözündesin
Oysa sev evinde annesin

Savuruyor rüzgâr çiçek yapraklarını
Eğilmiş toplarken, çiçek dallarını
Yırtıyor dikenler kollarını
Yüreğindeki yaşarken acılarını
Aldırmadan saldın eve duygularını
Sen annesin düşünürken çocuklarını

Yüreğinde sevgisini yaşarken beyaz atlı
İsteklerine amadesin.
Yatağa sürekler sever okşar sen isteksin
Yok, sayar senin ruhunda yaşadıklarını
Senle bir tutarken mağazadan aldıklarını
Canından bezsen unutmazsın çocuklarını
Sen yok sayılırken de annesin..

Alınır, satılırsın üç akçeye seslenmezler de
Alın terin, beden ağrın var ne varsa evde
Elinde çapa, sırtında bebe
Yolarken burçakları, nasırlaşır ellerin
Oturup kalkmaktan ağrıyınca bellerin
Evdedir yüreğin sen annesin..

Gözlerin hüzünden yağmur olmuş
Belin hayat yükünden bükülmüş
Yürek kangren olmuş
Acıların yakarken ruhunu,
Düşünürsün gene de ocağını, çocuğunu
Sen annesin…