Sen anma bir hüzün soluma!

Ey sevgili
Olur ya halimden
Senin bıraktığın izler kalacak olursa

Sakın ha
Sen bir nedametle
O bahşedilen güzel saçlarını yolma

Sevildiğin
İçin bir kahır içinde
Soluklanma, nisyana kaçma bir anla

Ben
Hissetmiyorum diye
Sana sunulmuş olan sevgiyi hor görme

Sevmek
Ona ermek sevilmek
Canın her insanın halvetinde var olandır

Geçen
Her gün nasip nerde
Sen dilemesen de sevildiğin için yerinme

Bu sevgi
İzlerine hasredilecek
Ne kadar dirensen hiç önem vermesen de

Gönül
Ne ferman mı dinler
Hilkati kavlince nasib hükmünce tecelli eder

Sen
Yalnız kendi şahsına
Münhasır bulunan bir nefes iken şimdi birden

Hislerim
Şekillendi çok fark etmeden
Ah ne derler var ya seni melalinden geçiren

Sana
Unut dedirten bir gizem
İçinde nefeslenen, sunulan sevgiyi görmeyen

Şimdi
Sensiz izlerin sezgisi
Hislerimin hicran içinde bıraktığı nefesin çilesi

Sen üzülme
Hüzün içinde kelam etme
Çekilirim sessizliğimle, halimin hazan serinliğine