Sen Anlayamazsın Dayıoğlu Şiiri - Nebi Ü ...

SEN ANLAYAMAZSIN DAYIOĞLU

1964 olmalıydı!
Köyümüzün İlkokulu yapılırken
İstanbul’dan gelen işçileri yıkılmıştı
Yağmur ve fırtınanın şiddetinden
İki sosyete gülü, Duygu ve Fatoş
Jim, Hans ve adını hatırlayamadığım ağabeyleri
Evimize getirmişti Rahmetli Ekrem abim
Tıkış tıkıştı küçük gelmişti evimiz
Arap Ganilerden Koca Dede’nin
Ailesiydik ama biz
Gönlümüz çok zengin,
Sığardı derya, deniz

Okul bitmiş gitmişlerdi, ağlaşarak…
Bir yıl geçmişti galiba, unutmuştuk
Ekrem abim kocaman paketlerle geldi Kozan’dan
Dede, Fatma Ekrem, Cahit, Bedriye, Zeynep,
Hepisine de uygun hediyeler
Ve nokta nokta,
Karar verememişler, oğlanmıydı kızmıydı diye
Kırmızı çiçek desenli bir kumaş
Gömlek dikmişti bana Bedriye ablam
Bağırdılar, yalvardılar, şantaj yaptılar
Bendeki gurur,
Ve inadım inat giymem kız gömleği bu
Babam dayanamadı, yalvarmalarına anamın ablamın
Ve benim inadıma
Benim hiç giymediğim, kırmızı çiçek desenli gömlek
Sonunda, babamın elinde paramparça.

Aklım erdi ereli, kimseden bir şey istemedim
Karnımın içini kediler tırmalarken
Hiç kimselerin verdiğine tenezzül etmedim.
Askere gönderirken babam şöyle demişti
“Oğlum sakın ha ağbilerine mektup yazma
Para gönderirler, sonra başıma kakarlar,
Benim yüzümü kara çıkarma…”
Tanıdık Kahvecilere;
Üç, Beş, çay parası kalsa, parasını bulmadan
Gitmezdim Kozan’a
Zordu istemek,
Boyun bükmek, şerefsizce gelirdi bana
Bir can borcum olmalıydı Allaha

Büyüdük, memur olduk, ara sıra
Arkadaşlara borçlandık zaman zaman,
Senden Başkasına istetmedim alacağını Allah Şükür
Sen istedin dayıoğlu sen istedin
Demek ki bende borcumu ödeyemezmişim,
Üç ay boyunca ölüp, ölüp dirildim.
Dün iki misliyle gönderdim.
Düne kadar ki, üzüntümü anlayamadığın gibi
Bugünkü sevincimi de,
Sen Anlayamazsın Dayıoğlu,
Yetim Yağmur’un şimdi tutar oldu beli,
Şimdi konuşmaya başladı dili, şimdi kalktı başı yerden
Bir daha, Azrail’den başkasına istetmeyi kısmet etmesin Allah
Sen beni Asla anlayamazsın dayıoğlu.

Adana, 28.09.07 Yetim Yağmur - Nebi Ünler