Sen Anlamazsın Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Ateş kuşları düştü
Başka savaşlar
Başkalarının savaşları
Komşulaşmış en kanlı günlere
..
Umuda vurulan sopalar
Kursun deliklerinden soluklanır
Bir gülüş doğar içinde
Gül güler
Sen anlamazsın
..
Sorular çözümsüz karanlıklara açılır
Askı unuturlar
Ve sen bilemezsin
..
Sen askı savaşta yasamadın
Sen bilemezsin
Öpüyorum şavkını
Yanağın yumuşuyor
..
Ben koşan çocuklara bakıyorum
Toz duman içinde
Ve savaşa gülen bir tek onlar
Sen hiç görmedin ki
Sen anlamazsın
..
tozu dumana katan emirler yağar
ilki on tane
..
intikamın çocukları
sancılarından vuruyorlar
tüm tapınak seslerini
hepsi aynı sekle bürünüp
canlı bir tavsan kanında boğuluyorlar
göz kapakları
gün gibi kapanıyor
umuda koşuyor çocuklar
onlar gülüyorlar kurşunlara
sen hiç görmedin ki
sen anlamazsın
..
yaslı ağır toprak
yutuyor bereketli kumları
terli terli
bir bardak yağmur boşanıyor
karsısında yıllar çatlıyor
bir tekrar
bir tekrar hayat
ve çocuklar gülüyor toplara
sen hiç görmedin ki
sen anlamazsın
..
damarına vuruyorlar yeşil kazaklı askerler
kopuyor canlar
ve sevdiklerine
madalyalar veriliyor
kahramanlar
aksam üstleri uğurlanıyorlar
dinlencelerine
afrika ezgileri
son duaları
ve çocuklar gülüyor ölülere
sen hiç görmedin ki
sen anlamazsın
..
yaşamışım
bir kursun elime
bir kursun gözüme
kolum ayrı koşar benden
bir parçam benden önce ölmüş
topraktır simdi
bir domates dalında
ve çocuklar gülüyor bahçelere
sen hiç görmedin ki
sen anlamazsın
..
mülteciyim ben
çocuk gülüşlerine
bir parça mutluluk
sıcağına vurulmuş analarda
irine boyalı gökte
parlayan yıldız gördüm
ihtiyardı baksı
ben ağlayan gün gördüm
sen görmedin ki hiç
sen ağlamazsın
sen anlamazsın
..
bir can al bana
kansız ve savaşsız
çocuklarla koşalım güneşe ve umuda
ben hiç görmedim
ben anlamam ki

10 eylül 2003