Sen anlamadın Şiiri - Emin Kuzucular

*

Vermezdim sırrımı, böyle kaleme.
Düşürmese idin, beni elem’e.
Rezil rüsva ettin, şimdi âleme.
Dil anladı, lakin sen anlamadın.

Sana şiirlerden sundum gülistan,
Yayık ayranını sunarken tastan.
Sana olan sevgim; destandı, destan.
Dal anladı, lakin sen anlamadın.

Sen yuva istedin, ben saray aldım.
Beyim ol istedin, ben şahın oldum.
Senden gayrisine, inan ki eldim;
Kul anladı, lakin sen anlamadın.

Az mı kaldım, geceleri uykusuz?
Geçmiyor gün; şöyle dertsiz kaygısız.
Taş olsaydı, olamazdı duygusuz;
Kül anladı, lakin sen anlamadın.

Sürme yüzün, mezarımın taşına.
Nazarlık tak, kirpiğine kaşına.
Biliyorum, bu çıkışta boşuna;
Yol anladı, lakin sen anlamadın.

*