Sen Ana'nı An Ama... Şiiri - Cihat Şahin

“Anma” denmez elbette, anasını anana;
Lakin bu tarz bir anış; layık mıdır ana’na?

Al gönlünü ana’nın, hakkı kadar an ama
Şahsen ben şu anmayı, kâfi görmem anama!

Tebrik etmek gerekir, annesini ananı;
Gavur gibi yad etme, her gün an sen ana’nı!

İhmal etme anneni, yad eyleyip an ama
Yılda bir kez anmayı; asla, kat’a onama!

Böyle tuhaf bir yad’ı, reva görsem anama;
Korkarım ki, Allah’tan, gelir bana kınama!

Her doğuran mutlaka; mevzubahis ana mı?
Bu tiplerden yaradan, muaf kılsın anamı!

Layık mıdır anmaya; hiç yılanın anası?
Takdir ise niyetin; an yalnızca sen has’ı!

Ve bilhassa unutma; tarihteki dört as’ı!
Şu analar vallahi; anaların havassı!

Biri Meryem ana’dır; Ruhullah’ın anası;
Hem göklerde hem yerde; yapılmakta senası!

Biri kral karısı, yani meşhur Asiye;
Yaradan’a kurbanken, sırf münkire asiye!

Nebi eşi diğeri, Fatıma’nın anası;
Onun ile kuruldu, Hak İslam’ın binası!

Aişe’dir sonuncu, âlim, fakih, muhaddis;
Nakletmiştir bizlere, binler ile o Hadis!

Öz ananı unutsan, bu dördünü eyle yâd!
Ruhlarını şad işi, olsun sana itiyat!

Elbet çok an ananı, benziyorsa bunlara;
Her gün Yasin, Fatiha, gönder mutlak onlara!

Cihat ŞAHİN
09.05.2011-İZMİR