Sen, Allah'da Ayıp Ettin.

Sana yıldızları indiremezdim ama gösterirdim.
Hikayelerini öğrenirdim.
Hikayeler uydururdum her yıldız için.
Adını verirdim içlerinden birine, en güzeline.
Belki seni kurtaramazdım ama denerdim.
Suç işlerdim seninle.
Biriyle suç işlemeyi göze almak gözü kapalı güvenmektir o'na.
Parklar da uyurduk.
Şikayet etmezdim.
Sarhoş olurduk cebimizdeki bütün parayla.
Yürürdük.
Belki güldüremezdim seni ama ağlardık.
Kızardık dünyanın bu kadar çirkin oluşuna.
Fidan ekerdik, betondan üşüyen dar sokaklara.
Kaldırım taşlarını sökerdik gece yarıları.
Kaçardık.
İki bilet alırdık kalkacak olan ilk otobüsten, sen omzumda uyuyabilirdin.
Belki efsane olmazdı ama, şiir yazardım sana.
Senin olurdu, sen olurdu.
Sana yağmurlardan gömlek yapamazdım ama, tenimin rengi atana dek ıslanırdım.
Belki merdiven dayayamazdım Ay'a ama, sarılırdım her ay doğduğunda.
Zamanı durduramazdım ama zaman kaybederdim seninle.
Dünya telaşına kapılmadan. Değişmeden seni dünya işlerine.
Belki sana veremezdim ömrümün bir kısmını ama isterdim.

Sen,
Seni,
Vereme yakalansan,
Kötü huylu bir kansere tutulsan
Kör kalsan,
Yatalak olsan,
Sevebilecek birini kaybettin.

Sen,
ALLAH'ın sana o muhteşem elleriyle uzattığı armağanı,
Tuttun,
Duvara vurdun.
Sen,
ALLAH'da ayıp ettin.