SEN AKILLI OLSAN GÖNüL Şiiri - Binali Kılıç

SEN AKILLI OLSAN GÖNÜL

Sen akıllı olsan gönül bin kere pişman olurdun
Sen akıllı olsan gönül al eline saz demezdin
Sen akıllı olsan gönül nefsine düşman olurdun
Sen akıllı olsan gönül her güzelde haz demezdin

Sen akıllı olsan gönül bulanmazdın durulurdun
Sen akıllı olsan gönül ariflerle görülürdün
Sen akıllı olsan gönül yere yeksan serilirdin
Sen akıllı olsan gönül dere tepe düz olmazdın

Sen akıllı olsan gönül el sözüne aldırmazdın
Sen akıllı olsan gönül düşmanımı güldürmezdin
Sen akıllı olsan gönül secdeden baş kaldırmazdın
Sen akıllı olsan gönül şiir falan yaz demezdin

Sen akıllı olsan gönül bir köşede otururdun
Sen akıllı olsan gönül beni dosta götürürdün
Sen akıllı olsan gönül sen nefsini bitirirdin
Sen akıllı olsan gönül yetmişin de kız demezdin

Sen akıllı olsan gönül öğüt alırdın atadan
Sen akıllı olsan gönül kaçınırdın şamatadan
Sen akıllı olsan gönül pişman olurdun hatadan
Sen akıllı olsan gönül yakışmayan söz demezdin

Sen akıllı olsan gönül yoldaş olurdun Veli’ye
Sen akıllı olsan gönül uyup gezmezdin deliye
Sen akıllı olsan gönül yar olurdun Binali’ye
Sen akıllı olsan gönül sabır derdin tez demezdin

Binali KILIÇ