Sen Ağlıyordun Şiiri - Lütfi Avci

Ağlayarak gidiyordun dünyadan.
Bir bir damlattığın gözyaşların
Cihanı deryasını kurutuyordu dünyanın,
Sen, ağlıyordun.

Bir sela okunuyordu
Bir gramafondan çalarcasına,
Buğulu, buhranlı
Sensizlikten muzdarip olmuşçasına okunuyordu...

Sen ağlıyordun,
Gülleri soluyordu gönül bahçemizin.
Bir mezar başında yeşeriyordu umut,
Sen ağlıyordun...

Bir mezar kazılmıştı ötede,
İnsanlar ağlıyordu.
Bahtiyar bir beden,
Ruhsuz ama mutlu,
Defnediliyordu bilinmezliğe...

Sen ağlıyordun.
Göğü delercesine haykırdım
Bırakın o bahtiyarı
Ölen benim, şimdi gömülme sırası...

Sen ağlıyordun,
Coşkun nehirlerden taşarcasına dökülüyordum gözlerinden.
Bir sela okunuyordu,
Yoksul bir gramafon çalıyor,
Ben ölürken, benden habersiz
Sen,
Ağlıyordun...