Sen Ağlarsan Şiiri - Celalettin Tokmak

Sen ağlarsan gökteki güneş ağlar, ay ağlar
Bahçedeki gül kurur, yerinde durmaz dağlar.

Sen ağlarsan baharlar çiçekleri yetirmez
Yollar çıkmaza varır âşıkları getirmez

Sen ağlarsan ay küser, dünya bir daha dönmez
Deryalar çöle döner, yağmur sancısı dinmez.

Sen ağlarsan sürülmez dünyada vuslat demi
Havva ana bulamaz ömür boyu Âdem’i.

Sen ağlarsan mahlûkat yas tutar yemez, içmez
İdris Nebi üzülür, hûri’ye hûlle biçmez.

Sen ağlarsan Semudlar çılgın gibi eserler
Salih’in devesini tek hamlede keserler.

Sen ağlarsan göklerin felaketi o andır
Yağan rahmet değildir bir afet, bir tufandır.

Sen ağlarsan sefine Nûh için necat olmaz
Taş devrini yaşarız hiçbir şey icat olmaz.

Sen ağlarsan sevgili, dirilir aciz putlar
İbrahimler yanarken kına yakar Nemrutlar.

Sen ağlarsan Yusuf’u azgın kurtlar yem alır
Yakup’un ıztırabı çoğaldıkça çoğalır

Sen ağlarsan Musa’nın asası deniz yarmaz
Firavun’un ordusu zulümden geri durmaz.

Sen ağlarsan her yerde Ceyhun olur gözyaşı
Zekeriya kesilir, düşer Yahya’nın başı.

Sen ağlarsan zalimler muradına ererler
Bir gecede İsa’yı çarmıhlara gererler.

Sen ağlarsan sevgili geniş dünya dar olur
Celâli denen deli derde giriftar olur.

18 Ağustos 2021 Sivas
Celalettin Tokmak