Sen Ağlarsan Şiiri - Zehra Betül Bıyık

Ey çocuk, ağlamamalısın ciğerini dağlatanlara
Sen ağlarsan sular durur selam verir gözyaşına
Sen ağlarsan akar mı sanıyorsun şelaleler usulca
Dalgalar korur mu sanıyorsun kulak çınlatan sessizliğini
Limanlar bekler, kaptanlar yüzer mi sanıyorsun eskisi gibi
Sen ağlarsan hangimizi kurtaracak Nuh’un Gemisi

Ey çocuk, ağlamamalısın yitirdiğin annene, babana
Sen ağlarsan fırtınalar kopar yedi kat semada
Sen ağlarsan sert yağmurlar yağar çamur olmuş toprağa
Seller akar, talan olur bomboş şehir sokakları
Rüzgârlar dindirebilir mi sanıyorsun suların hızını
Sen ağlarsan hangimizi alacak yardım sandalları

Ey çocuk, ağlamamalısın baharında gelen kışa
Sen ağlarsan nevbahar uğrayamaz utancından buralara
Sen ağlarsan parlar mı sanıyorsun rengârenk eleğimsağma
Güneş ışıtır mı sanıyorsun evlerimizin harabe bahçelerini
Tomurcuk patlar, çiçek açar mı sanıyorsun ağaçlarda şimdi
Sen ağlarsan nereleri kokutacak meyve çiçekleri

Ey çocuk, ağlamamalısın yüreğini inleten bombalara
Sen ağlarsan feryadın dost olur hıçkırıklarına
Sen ağlarsan susar mı sanıyorsun acılar bir lahza
Kulaklarımız dayanır mı sanıyorsun sitem yüklü çağrına
Pişmanlık geçer, ihmal sürer mi sanıyorsun bundan sonra
Sen ağlarsan hangimiz sağır kalacağız daha fazla.

Ey çocuk, ağlamamalısın hiçbir zaman kimsesizliğine
Ağlayamazsın, hüzün yakışmaz senin nemli gözlerine
Ağlayamazsın, yazılacak dileklerin kaldı füzelere
Atacak taşların, sapanların duruyor ellerinde
Tekbirlerin var söylenecek dilinde, iki kelime
Ağlayamazsın! Duaların yükselmeli yüce Rabb’e.

Ey çocuk, ağlamayacaksın vuslat gününde
Bedenindeki kurşunları fark etmeyeceksin bile
Bir melek uzatacak elini uzanan ellerine
Huzur kaplayacak içini sakinleştirircesine
Gözlerin parlayacak verdiğin son nefeste
Tüm hüznünü bırakacaksın kapı eşiğine

Ey çocuk, ağlamazsın adalet terazisinin önünde
Her zalim düşer hak ettiği çukurlardan birine
Ve sen duyarsın sesini cennet nehirlerinin
O zaman rayihasıyla mest olursun ötelerin
Nurdan avuçlarına misler sunulur… Gülersin.