Sen Ağlamayasın Şiiri - Midayet Kara

Hayatın dikenli, yollarında
Seninle en mutlu, anlarımda
Yatabilseydim, o kollarında
Sen bu halime, ağlamayasın

Yağmur yağıyor, yine sağanak
Bugün hava, olsa da boğanak
Sonra gökyüzü, olacak berrak
Sen bu halime, ağlamayasın

Sitemli sözüne, katlanacak
Yaz ortasında, kış yaşatacak
Sırrını verip, hep ağlatacak
Sen bu halime, ağlamayasın

Gelip boynuma sarsan, kolları
Taşlı değildir, aşkın yolları
Allah korusun, seven kulları
Sen bu halime ağlamayasın

Kuruttun bağımdaki, asmayı
Boynuma taktın, yine tasmayı
Sev be, bırak kendini kasmayı
Sen bu halime, ağlamayasın

Boynuma attın, yağlı urganı
Örttün üstüme, bir tek yorganı
Kırıver kalp denen, bu organı
Sen bu halime, ağlamayasın

Bir kez gülüp, yüzüme bakmadın
Kaleyi fethettin de yıkmadın
Onca çektirdin, yine bıkmadın
Sen bu halime, ağlamayasın

Neden düşürdün, tuzağa beni
Bilmez misinki, affetmem seni
Bırakıp gittin, kırdın kalbimi
Sen bu halime, ağlamayasın

Bu aşk yüzünden, dertleri çektim
Bıktım senin, sözlerinden bıktım
Bir kez can dedim, ocağım yıktın
Sen bu halime, ağlamayasın
(0153) Ağustos 1978