Sen Ağlama Şiiri - Mehmet Kâzım Öztaş

Sen ağlama!
Ağlarsan;
Kıyamet yeryüzü için, gökyüzünün vay haline!
Güneş ne doğuşuyla ne batışıyla,
İlham olmayacak mısralara.
Yakıp kavuracak ne varsa!
Ay dolmayacak bir daha,
Yıldızlar daha az yer edinecek tepemizde.
Ne yağmur dinecek, ne bulutlar susacak.
Sen ağlarsan tufan,
Nuh'un gemiside işe yaramaz, haşa!
Yusuf'u unutucak kumrular,
Senle ağlayacak, sana ağlayacak.
Kırlangıçların kanatları kırılacak,
Güvercinlerin ciğerleri sökülecek.
Bu kadar içten gülmeyecek papatyalar,
Laleler İstanbul'u unutacak,
Irmaklar çağlamayacak denizin böğrüne,
Karedeniz'in yeşili solacak.
Her köşe başında bir çocuk öldürülecek,
Her kapı ardında bir anne.
Sen ağlarken biz hep çaresiz kaldık.
Sen sakın ağlama!
Gözyaşının naifliğini kaldıramayacak insanlık!