Sen Ağlama Şiiri - Ali Tekkanat

Sen ağlama, sessiz yarim;
sen ağladıkça şimşekler çakıyor
düşlerini kurduğum beyaz gecelerime,
yağmurlar yağıyor ıslak ıslak
ayaz vuran pencereme,
ve hüzünler sarıyor yorgun bedenimi.

Sen ağlama, bensiz yarim;
sen ağladıkça dalgalar vuruyor virane gönlüme

Sen ağlama, sen ağladıkça;
sonbahar oluyor mevsim, yapraklarımı döküyorum.
Ok saplanıyor bedenime,
Sıcak bir şey akıyor, kan kokuyorum.

Sen ağlama, sen ağladıkça;
dilim tutuluyor, konuşamıyorum.
Kelimeler yetersiz kalıyor, ben susuyorum.

Sen ağlama, dayanamam.
Ağladıkça tuz basma yarama.

Gül kokulu yarim: Sen, her zaman gül!
Sen güldükçe; ilkbahar oluyor içim,
ve ben, Gül kokuyorum...

03/03/2009