İki gözyaşı gölgesi düşerken gözlerinden
Gökyüzü acılı bakıyordu açılmayan fallara
Büyüyor aramızdaki merdiveni uzaklığın
Sen ağladıkça kanatıyor yüreğimi sesin
Yasaklı bir carafya idi oysa gidişin
Çiçekler kokularını asıyordu baharda
Dokunuyor Bir adım daha acısı sensizliğin
Sen ağladıkça kanatıyor yüreğimi sesin
Kaplıyor beyaz bulutları nemi karanlığın
Ruhumun üşüyen sensiz yağmurlarında
Yetim çocuklar gibi besler yalnızlığı koynunda
Sen ağladıkça kanatıyor yüreğimi sesin
Kayıt Tarihi : 4.5.2009 16:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!