Sen Agla Demeye Varmiyorki Dilim

Gittim diyorsun çok uzaklara...
Șimdi sen ağla demeye varmiyor ki dilin!
Ben gittim.
gittim uzaklara diyorsun.
Sozlerin vardi,
büyük yeminlerin. ..
Altını çizip, üstune basıp geçtin.
Ve sonunda bir yere geldin.
Içinde yolculuk vardı,
yola çıktın.
Denizleri geçecek,
yollar yurüyecektin.
Bu yüzden çayını bardakta bıraktın...
Askıdan montumu bir solukta aldın
gözlerini uzaklara diktin...
Çok uzaklara.
Okuduğun kitaplarda uzakları yakın ettin,
yakınlar çok uzak.
Her taraf sanki insana kurulmuș tuzak... .
Uzaklarda kayboldun...
Insan hiç kaybolmayı ister mi dostum?
Herkes kaçmak istiyor.
Burası olmasında neresi olursa olsun diyorsun.
Bura dediğin yer kendin değil mi dostum?.. İnsan kendinden, kendi gerçeklerinden kaçmak istiyor desene...
Çok uzaklara gitsen bile, insan kendisinden kaçamazmış ki.
Sen nasıl kaçacaksın ki?
Gel etme dōn yașadığın yeri güzelleștir,
Birazda kendini eleștir,
bitsin bu hasret...
S. Dalboy