Sen Adını Bilmediğim Şiiri - Enver Ünver

Sen adını bilmediğim
Yaylamısın çayırmısın yoksa belmisin,
Unuttuğum simsiyah gecelerim,
Damla damla çikelerle bana sunulan,
bal yerine bir kadeh nektar adında şerbet,
Düşüncelerim parça parça,
Birleştirince dünyanın bütününde,
Bilmediğim kadar alanda yüzölçüm,
Ve bir o kadar hektarsın,
Elinde kalan aşkı sevdaya,
Biilmiyorum büyüklüğünü;
Aşktan başka ne kadarsın?
Şatomusun,kalemisin yoksa hisarmısın ?,
Sonra gönlüne düşecek diye aşkı sevdayı
Çöllere ekmişsin dal versin diye,
Tane tane saçarak,
Biri ağlarsa sulansın diye,
Halbuki çöllerde kim ağlar gafil
Tabi bunlar yanlışların,
Sen uzakta olsanda mesudunum ben,
Yine mevsimlerde yine her şeyinim,
Biliyorum çocukluğumda bıraktığım,
Aslanlı havuzun yanındasın, evet oradasın,
Yasemen otları vardı zambaklarla bir açmış,
Yanaklarında sonbaharın izleri...,
Şimdi maziyi hatırla benim gibi,
Acıları çıkar gömleğinden,beni görmek diliyorsun,
O zaman çık ortaya saklanma baharın ardına ,
Sen kışında güzelsin, güzel kalacaksın,
Ateşin yanında serinler gibi,soğuklarıma aldırmadan,
Münafık değil, vefalısın,benim karanlığıma yürüdün,
Ekin zamanı ettiğimiz yemine sadaketinle,
Sen adını bilmediğim bana,
Bir yemin yüzünden bağlı kaldın, farkındamısın?
Enver Ünver