Sen Şiiri - Kerim Taş

Gözlerinde sevgiyi gördüğüm
Teninde baharı
Nefesinde yaşamı kokladığım
Ayrı yönlerden akarken
Aynı denize dökülüp
Karıştığım...

Hani olur ya, kaybolursun bazan
Farkında bile olmadan
O kocaman gördüğün dünyadan
Aslında daha büyük olan
Kendi içinde
Yüreğinde, beyninde
Kaybolursun ya...

Tanıyamazsın kendi yüreğini
Sana can veren
Sevgini, dostluğunu, aşkını taşıyan
O küçük, küçücük büyüğünü
Yaşayamazsın ya...

Sen
Sıcak ve ebedi arkadaşım
Vazgeçilmez, vefalı dostum
Sular gibi serin
Sular gibi aziz sevgilim...

Sen
Dünden çok, yarından az sevdiğim
Yüreğimin sönmez ateşi
Beynimde esen fırtına
Kapımı çalan yeni hayat
Beni bana bağışlayan...

Sen
Geldin
İyi ki geldin...
Yavaşça, nazlıca girdin yaşamıma
Tatlı bir rüzgar gibi aldın beni benden
Götürdün
Özgürlüğe götürdün
Güzelliğe, dostluğa, aşka
Sevgiye götürdün...

Karlı dağlarda
Özgürlüğün nefesini çekmek gibi
Temiz, saf ve berrak
Sen gibi
Sevmek, sevilmek gibi
Sence sevilmek...

(23:15/04.10.2002/Merzifon)