Sen Şiiri - Mikdat Yıldız

S E N

Geçmişin yapılamamışlarıyla yüklü
Yorgun kervanlar geçer
Karabasanlı uykularım arasından
Yalnızlıklarım,yılmazlıklarım
Aymazlıklarım,pişmanlıklarım
Sonra sen geçersin
Sen,
İnsanlığın yumuşak ve de
Sımsıcak rahmine atılmış tohum
Kozasında yumulmuş kelebek
Hasretinle yanan yüreklerde
Açmaya tutkulu çiçek
İpek ipek
Çiçek çiçek
Sen geçersin…

Keder yüklü kervanlar geçer
Acılı düşlerim arasından
Elleri kelepçeli,yorgun yüzleriyle mahkümlar
Kalın duvarları
Demir parmaklıkları mahpushanenin
Bir ekin tarlasının başakları gibi insanlar
Yaşam yorgunu,
Kadınlı erkekli gruplar
İşçiler,ırgatlar
Yaşamın boşluk tanımıyan acımasızlığında
Rap,rap yürüyüşleri
Süngülü tüfekleriyle askerler geçer…

Doğumun kutsal sancısına durmuş
Telaşlı,heyecanlı kervanlar geçer
Serhoş yatağımın buğulu baş ucundan.
Karanlık gecelerin şafağına
Umut doğurmaya hazırlanan
Sancılı,acılı,ağrılı feryatlara bulanmış
Gül yüzlü,anaç gebe bir kadın
Beyaz badanalı hastane koridorlarıgeçer
Bulanık bakışlarım arasından.
Kulaklarımda çıldırtan bir uğultu
Beynimin labirentlerinde
Biribirlerine karışan kimisi loş
Bazıları karanlık koridorlar
“İnsanca bir dünya,kardeşçe bir yaşam” isteğinin
Sağır kulaklarda etkisizleşen
Yakıcı haykırışları
Ellerinde cop ve kalkanları
Bellerinde tabancalarıyla
İnsana düşmana bakar gibi
Öfkeyle bakan polisler geçer..
Sen geçmezsin,geçemezsin.
Düzenin dümenini elinde tutanlar
Geçmene izin vermiyorlar
Biliyorum,
Ve bir şeyi daha adım gibi biliyor
Ve de inanıyorum ki;
Takvimlerin herhangi bir yılını
Gösterdiğinde zamanın
Günlerden birgün
Hiç umulmadık bir anda
Karanlıkların iyice koyultulduğu
Zorlu bir gecenin şafağında
Bizim ellerimize güneş gibi doğacak
İnsan yürekleri ısıtarak
Mutlaka geleceksin.
Hoş gelecek
Sefalar getireceksin…

Mikdat Yıldız
H.İşcan 26.05.2005