Sen 77 Şiiri - Hasan Çanakçı

SEN 77
Söyleyemediğim haykıramadığım tutsak bir sevda,
Kafeste kuş,zindanda mahpus,sırça sarayda esir.
An gelir bir rüzgar olur sana gelirim.
Saçların dalga dalga tenini okşar geçerim.
Uzaklardaki dudaklardan öpücükler getiririm,
Hissedersin dinlersen kalbinle.
Hasret kokar buram buram.

Bazen de içtiğim bir yudum su,
İçime çektiğim nefes,
Demli bir çay,
Dilimdeki en güzel tat,
Gördüğüm en güzel yüz,
Sımsıcak söz,
Bakınca yanıp tutuştuğum kahverengi göz...

Baktığım her yer seninle güzel.
Yıldızlar ve ay sende anlamlı,
Dünyam seninle dört mevsim,
Renk renk, cıvıl cıvıl doğa.
Akarsuyum sende yıkanmış,
Sende kanmışım,durulmuşum.

Sen bende her şeysin...
Dille söylenmesi imkansız,
Yazsam kelimler yetersiz,
Tutsam ellerini sarsam belini,
Değse gözlerim gözlerine,
Tutuşturup kavurursun ateşinde,
Sonra söndür sen sinende.

Bazen de gözümde yaş,
Süzülürsün sessizce yanaklarıma,
Islanır yastığım,
Sevgi akar, özlem kokar.
Sonra kızıl bir güneş gibi doğar,
Isıtırsın yüreğimi,kurur yaşlar,
Kalbimde huzur yüzümde bir tebessüm başlar...

Hasan ÇANAKÇI,Eylül 2018