Sen... Şiiri - Yusuf Demirtaş

Sen...
Diye söylemek kolay belki
Ama inan koyamadım o üç harfin yerine kitaplar dolusu kelimeyi
Çünkü hiç bir şey alamıyor yerini
Özlemişliğim ve susamışlığım
Sana kavuşmaktan başka bir şekilde susturmayacak beni
Şimdi
Sen...
Yoksun olmamışlığım hamlığım ve doya doya yaşamamışlığım seni
Alıp alıp olmadık ve tanımadık yerlere götürüyor beni
Dağlar aşmıyorum belki
Çöllerde çarıkla bir elimde asa
Bir elimde yüreğim
Ve gözlerimi gözlerine dikmiş yürümüyorum belki
Ama hiç kimsesin hissedemeyeceği kadar ağır ve ince bir acıyla seviyorum seni.
Sen...
Yokluğumda ve yalnızlığımda hiç bırakmadın ki beni
Ben herkes gibi kuru bir beden bir çift göz arzulamıyorum
Ben, ben seni arzuluyorum
Sen...
Benim için, bir kuru beden değil, bir çift göz değil
Sen...
Benim için herşeysin
Düşünmesem geceleri seni
Ağlamasam her sabah yalnız uyandığımda karartılası bir sabaha
Ve her dakikamda
Sen...
Sen...
Diye içimden avazım çıkana kadar haykırmasam seni
İşte o zaman belki ben de herkes kadar klasik ve arabesk severdim seni!