Divit sana kanadı,
Hep sana yandı kalem.
Sesini yankıladı,
Senle bezeli alem.
Cıvadradaki direk,
Sana çırpınan yürek,
İnanan diz çökerek,
Hep seni arzuladı.
Boduçta boğulan su,
Çatlaklara dolan su,
Yeşertip yoğalan su,
Semana tütsülendi.
Dağlar yivli bir desen,
Rüzgar yivlerde esen,
Her zerrede hendesen,
İsmini sayıkladı.
Orda döndü rahmete,
Zerreye merhamete,
Her oluş emanete,
Hep seni muştuladı.
Kayıt Tarihi : 18.11.2005 01:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdulvahap Ateş](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/18/sen-680.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!