Sen Şiiri - Hasan Şahin

Arsız duygularımı yok sayamıyorum artık
Ya ordayım ya burda
Koyu bir gelgit içinde çalkalanıp duruyorum
Beynimde deli bir gürültünün sessziliği

Sel vurup geçecek
Yakıp yıkıp ne varsa
Ben
Bana kalanların ardından
Farkına varacağım
Bu bataklığın neresinde olduğumun

Bir tek gülümsemem kaldı bana
Ne varsa takıştırıp duruyorum
Ondan gayrısına kendimce
Bir tek gülümsemem kaldı bana
El değmemiş korunaklı

Ve sen...
Aldın bütün hüznünü
Karıştırdın gülümsememe
Bundandır sana öfkem
Kızgınlığım..

Ben yorgun argın
Bir dere kenarında
Islık çalıp hayaller kurmayı düşledim
Ve o ıslığımda
senden bişeyler olsun istedim

Ah sen....
İçimi kanatan Türküler
Koydun önüme
Çığlık Çığlık
Ağıtlar doldu kulaklarıma
Can hıraş...

Sen söyledin
Ben ağladım
Ben söyledim
Sen ağladın

Ve direnemedi o kuş
Yorgunluğuna
Bırakıp kanat çırpmayı
Sosnuszluğa
mavi dedi....

Ben hiç bir zaman
Bu kadar çaresiz kalmamıştım
Bu berbat hayatın içinde
Kaçmamıştım kendimden
Böyle koşar adım...