Sen Şiiri - Mehmet Postallı

Sarp kayada açan nazlı çiçekte;
Gezinen arının balındasın sen
Tabiat içinde yüzlerce renkte
Bahçemin en beyaz gülündesin sen

Kınalı elinle sundun bir bade
Sandım ki, bardağa düştü aydede
Söyleyip durduğum yanık namede
Sazımın inleyen telindesin sen

Bakışın, ruhuma yiv yiv işledi
Tuhaf bir şey benliğimi dişledi
İliklerim sancımaya başladı
Fersiz gözlerimin selindesin sen

Bir gelişle, talihimi döndüren
İçimdeki acıları dindiren
Yüreğimin yangınını söndüren
Serin esen seher yelindesin sen

Söyleyelim aşıkların andını
Çıkaralım şu dünyanın tadını
Sunam, bana doğru çırp kanadını
Sevdanın masmavi yolundasın sen

Sevginin yerine acılar ekme
Güzel gözlerinden inciler dökme
Benim yerim nere diye gam çekme
Divane gönlümün gölündesin sen

Bu keskin viraja girmeden önce
Çok derin düşünür, elerdim ince
Bendeki değişim doğrumu sence
Şimdi bu Şairin dilindesin sen