Sen Şiiri - Gülümhan Tunger

Sen gündüzümdeki karanlık gökyüzü
Yıldızların en sönük olanısın
Güneşimin iri kara bulutu
Rüzgârımın hoyrat çığlığısın

Sen rüyalarımın kâbus abidesi
Yatağımda cansız yastığımsın.
Hayatımın yorgun adımlarında
Yolumun köhne karanlığısın.

Sen içimde dinmeyen yangınım
Söndüremediğim son volkanımsın.
Ruhumu serinleten deli yağmurun
Tükenen en son damlasısın.

Sen kelimelerin en anlamsızı
Renkli dünyamın en acı suskunluğu
Umudumun son yalnızlığı
Yalnızlığımın zalim sırdaşısın.

Sen aldırma söylediklerime, yok sayabilirsen
Kır kilidini yüreğinin,cesursun, başarabilirsen
Yık hadi duvarları ruhunun etrafından
Elimi uzattım gel hadi, yetişebilirsen!

Sen ömrümün yaşam pınarı
Zaman ırmağımın deli çağlayısın.
Kederle süslenmiş acı bir lûtuf
Soluğun, nefes alışım, canımın parçasısın...